Ons Ma

Altijd druk in de weer..... met de was, de strijk, het huishouden en altijd zorgde je ervoor dat iedereen er goed uitzag! Super gastvrij; iedereen mocht altijd mee blijven eten. Je was een kei in het verzorgen van de kinderen, het huishouden draaiende houden en van hot naar her rijden.

Nu, zoveel jaren later, woon je niet meer thuis. Vandaag ben ik bij je langs geweest in het verpleeghuis. Wanneer je me ziet, beginnen je ogen te stralen. Zoals altijd begroet je me met 3 zoenen en vraag je hoe het met mij gaat. "Hoe gaat het met de kinderen?" volgt daar al snel op! Ik glimlach en zeg dat het goed gaat.

Ik vraag je wat je wilt drinken, en je gehoorapparaat werkt niet altijd even goed. Haha! Ik vraag het harder en je zegt "koffie". Ik vraag of je cappuccino bedoelt, en o ja, dat wil je wel. "Lekker," zeg je! Dan gaan we jokeren. Ik bewonder hoe goed je dit nog kan. Soms lach je om jezelf wanneer je merkt dat het allemaal niet meer zo goed lukt, of zeg je dat ik vals speel omdat ik alweer gewonnen heb.

Heel bijzonder vind ik het hoe mijn moeder van "druk, druk, druk" in het hier en nu is. Je ervaart alle tijd van de wereld. Je kan genieten van het kaarten of facetimen met je zus, en koffie drinken met je man. Hierdoor merk ik dat onze band ook is veranderd.

Van altijd snel, gehaast en druk naar ontspannen. Mijn moeder is nog nooit zo in het moment aanwezig geweest. Je hebt je rust gevonden. Het verdriet en boosheid komen met momenten, en daar gaan we dan op die momenten mee om. Gelukkig heb je fijne begeleiders die je daar enorm bij helpen!

En ik, ik hoor je, ma en ik geniet van wie je bent geworden. Ik doe wat ik kan, en het gaat als vanzelf. Ik geef mijn grenzen aan en voel me niet schuldig wanneer ik iets niet (of niet meteen) kan doen. Ik ben blij met wie wij zijn geworden!

Heb jij ook familie waar je voor zorgt of een ouder die veranderd door een ziekte (positief of negatief). Ik ben benieuwd naar jouw ervaring. Laat gerust een berichtje achter. 

Liefs, Marsha