Hallo lieve lezers van deze blog, 

Toen ik 9 maanden was werd ik geadopteerd vanuit moederheil Breda. Als kind voelde ik me anders, zeker in de dorpseomgeving waar ik ben opgegroeid. Ik was als een waakzame havik die alles in de gaten hield. Ondanks het levendige gezinsleven ( soms 6 pleegbroers/zussen) voelde ik me eenzaam. Toen mijn nieuwsgierigheid groeide naar mijn biologische moeder, steunden mijn ouders me volledig in deze zoektocht. Op mijn 16e net na het behalen van mijn diploma kregen we bericht dat ze gevonden was. Vol oprechte nieuwsgierigheid belde ik haar op en zei: hallo ik ben Marsha en ik ben je dochter” aan de andere kant van de lijn klonk verdriet en stilte. Ik gaf de telefoon aan mijn moeder omdat ik niet wist hoe te reageren. Dit was de start van een geheel nieuwe wereld die toegevoegd werd aan mijn leventje. 

De ontmoeting met mijn ouders rondom mijn 18e opende nieuwe wegen van zelfontdekking. Ik voelde wat mijn ouders nodig hadden en probeerde hen dit te geven. Ik heb hen alles gegeven wat ik kon, alleen is dat niet zoals het behoort te zijn. Wat maakte dat ik dat deed? Ik wilde vooral zelf gezien worden. Ik snakte naar hun aandacht, goedkeuring, vertrouwen, liefde, waardering en erkenning.

Erkenning dat ik het recht heb om te bestaan, dat ik daar helemaal niets voor hoef te doen.Mijn reis van persoonlijke groei bracht me naar een plek waar eenzaamheid en twijfel niet langer mijn kompas zijn. Ik voel me ontspannen en geniet zoveel als mogelijk. Ik ben vrij! Vrij om niet langer afhankelijk te zijn van wat ik heb gemist in het verleden.

Aangezien ik ervan overtuigd ben dat ieder mens blijft leren en kan inspireren. Met deze blog hoop ik een vonk van inspiratie te verspreiden. Heb jij een ervaring die je graag wilt delen dan kijk ik daar enorm naar uit! laat ajb je ervaring of reactie op deze blog achter. 

Liefs Marsha